لکه های خورشید (پیشبینی مایاها)
.
به گزارش خبرگزاری مهر ، طبق نظریه ای لکه های خورشیدی در اثر شکافهایی که میدانهای مغناطیسی درون خورشید بر روی سطح آن به وجود می آورند، ایجاد شده و تعداد آنها هر 11 سال یک بار مطابق با زمانی که جهت قطب های مغناطیسی خورشید تغییر می کند با تغییر رو به رو می شود.
در طول روز و در زمان حداکثر فعالیت خورشید می توان تعداد زیادی از این لکه ها را بر روی خورشید مشاهده کرد اما از آغاز سال 2008 تاکنون تعداد اندکی از آنها مشاهده شده که می تواند نشان دهنده کاهش فعالیتهای خورشیدی باشد.
محققان دانشگاه استنفورد اعلام کردند غیبت اخیر لکه ها دلیلی بر وقوع کاهش فعالیتهای دوره ای خورشیدی نخواهد بود. در عین حال ستاره شناسان حضور مجدد لکه های خورشیدی را تحت نظر گرفته و معتقدند هرچه سرعت پیدایش لکه های خورشیدی بیشتر باشد فعالیتهای آن نیز با افزایش رو به رو شده و شرایط جوی خورشید در دهه های آینده با تحول رو به رو خواهد شد.
این پیشگویی‌ها طبق نظریه ای که دلیل شکل گیری لکه ها را، فرو رفتن میدانهای مغناطیسی در نزدیکی قطبهای مغناطیس، به لایه های درونی خورشید و بازگشت سریع آنها به سطح رویی می داند، شکل گرفته است. در عین حال نظریه ی دیگری نیز عامل بروز لکه های خورشیدی را حرکت طولانی مدت میدان های مغناطیسی در درون خورشید و بازگشت آنها بر روی سطح خارجی بعد از گذشت چندین دهه دانسته که طبق این نظریه موج عظیمی از لکه های خورشیدی در دور آینده فعالیت های آن به وجود خواهد آمد.
بر اساس گزارش MSNBC، دوره های فعالیت پر قدرت مغناطیسی خورشیدی و وفور لکه ها بر روی سطح آن می تواند باعث بروز اختلالات در ارتباط و ایجاد اضافه بار در شبکه های الکترونیکی بر روی زمین شود.
به علاوه بروز این پدیده در دوره 1645 تا 1715 با کاهش دمای هوای زمین همراه بوده و محققان اکنون در انتظار مشاهده تغییرات جوی در زمین به واسطه وقوع این پدیده هستند.
قطبهای زمین گرم می‌شود
دو قطب زمین با کلاهک‌هایی یخی پوشیده شده است. کلاهک شمالی قطعه یخ شناوری است که از اطراف به خشکی‌هایی نظیر آلاسکا متصل شده است. گرینلند تنها یکی از صفحات یخی قطب شمال است که ۱.۷ میلیون کیلومتر مربع وسعت و تقریبا ۲.۶ میلیون کیلومتر مکعب یخ دارد. قطب جنوب زمین، تفاوت بسیاری با قطب شمال آن دارد. کلاهک جنوبی، بر روی خشکی وسیعی قرار گرفته که قاره جنوبگان نام دارد و از همه طرف با آب محاصره شده است. وسعت کلاهک و صفحات یخ جنوبی به اندازه کشور آمریکا و در حدود ۱۴ میلیون کیلومتر مربع می‌باشد. این قاره ۲۵ تا ۳۰ میلیون کیلومتر مکعب یخ را در خود جا داده است. جالب اینجاست که حدود ۷۰% از آبهای شیرین کره زمین، در این قاره به صورت یخ درآمده است.
قطبهای زمین گرم می‌شوند
کره زمین در حال گرم شدن است. اما این اتفاق در قطب‌ها سریعتر و بیشتر خود را نشان می‌دهد. در ۳۰ سال گذشته، دمای قطب شمال در زمستان، ۴°C گرم تر شده است.
بررسی تغییرات آب و هوای قطب جنوب چندان آسان نیست. بخش‌های شرقی این قاره در سال‌های اخیر سرد تر شده، اما در بخش‌های غربی، دما در حدود ... افزایش یافته و یخچال‌ها و صفحات یخ این ناحیه به سرعت در حال آب شدن هستند.
قطبهای زمین، آسیب پذیرتر از دیگر نقاط سیاره
امکان گرم شدن قطب ها، به مراتب بیشتر از سایر نقاط زمین است. ضخامت و غلظت جو زمین در نقاط قطبی، کمتر از سایر نقاط است و به همین دلیل با تغیرات کم گرما، دمای این نواحی تغییرات زیادی خواهد داشت. در واقع جو زمین که لایه ی محافظی برای سطح کره محسوب می‌شود، در نواحی قطبی ضعیف عمل می‌کند.
از سوی دیگر، تبخیر آب از سطح آبها و اقیانوس ها، تنظیم کننده دیگر گرمای سطح کره می‌باشد. اما این اتفاق نیز در قطب ها، بسیار کم رخ می‌دهد و گرمای نواحی قطبی، راهی برای فرار به جو ندارد.
با آب شدن یخ ها، سطوح بازتاباننده یخی جای خود را به آبهای تیره اقیانوسی و جذب کننده گرمای خورشید می‌دهند. و به این ترتیب فرآیند گرم شدن قطب ها تندتر می شود
گرم شدن قطب ها، تهدیدی جدی برای زمین
یخ‌های قطبی در مجموع، مساحتی در حدود دو برابرکشور آمریکا را پوشانده است. این سطح وسیع یخی، در طول سالیان، با جلوگیری از جذب گرما و نور خورشید، مانع گرم شدن قطب‌ها بوده و همین اختلاف دمای زیاد میان نواحی مختلف، سبب بوجود آمدن جریان‌های وسیع هوایی و اقیانوسی در سراسره زمین شده است. با آب شدن یخ ها، سطوح بازتاباننده یخی جای خود را به آبهای تیره اقیانوسی و جذب کننده گرمای خورشید می‌دهند. و به این ترتیب فرآیند گرم شدن قطب ها، تندتر و تندتر می‌شود.
معکوس آنچه هم اکنون در حال وقوع است، درعصر یخبندان برای زمین اتفاق افتاده است. در آن زمان با سرد شدن زمین و افزایش سطح یخ ها، سطوح بازتاب کننده بیشتر و بیشتر شده و سرمایش زمین را شتاب بخشیده است.
از سوی دیگر با آب شدن یخ‌های قطبی و سرازیر شدن یخچال‌ها به سوی آبهای اقیانوسی، سطح این آبها بالا می‌آید و خشکی‌های زمین کم کم در آب غرق می‌شود. از اواخر دهه ۹۰، سطح آبهای زمین هر سال در حدود ۳ میلیمتر بالاتر آمده است. پیش بینی اینکه سطح آبها چه مقدار و با چه سرعتی بالا می‌آید، چندان قابل اعتماد نیست، اما به نظر می‌رسد فاجعه ای جهانی در راه است. اینجا (آب اقیانوس‌ها تا کجا بالا می‌آید) را ببینید